کفی طبی مؤثرترین راه برای اصلاح بیومکانیک ناقص پا است. تولید کفش طبی سفارشی برای پا یک روندی پیچیده است که شامل گرفتن یک عکس سه بعدی از پا، یک فرایند طراحی ارتز و یک مرحله تولید میباشد. طراحی و ساخت یک کفی طبی با مشخصات دقیق توسط متخصص مراقبت از پا انجام میشود که ارزیابی بالینی کامل، آزمایش بیومکانیکی و تجزیه و تحلیل راه رفتن را انجام میدهد و پا را گچ میگیرند و اسکن میکنند. در حالی که برنامههای تکنولوژیکی و کامپیوتری به طور منظم در طول فرایند تولید مورد استفاده قرار میگیرند، ضروری است که تکنسین ارزیابی بالینی و یا تکنسین تولید، ورودی را برای کنترل طراحی و ساخت دستگاه کفی فراهم کند و به همین ترتیب باید در فن آوریهای مرتبط آموزش دیده و دارای مجوز باشد.
مزایای اسکن کف پا سه بعدی عبارتند از:
روشهای زیر مراحل ساخت کفیهای طبی سفارشی را توضیح میدهد.
گچ محیطی است که ساختار و موقعیت پاها با آن گرفته میشوند. گچگیری یک مدل فیزیکی یا دیجیتالی است که در حالت بدون تحمل وزن، تحمل نیمه وزن یا تحمل وزن کامل، دقیقا آناتومی و خطوط کف پا را میگیرد. این مدل باید سه بعدی باشد تا یک کفی سفارشی برای بیمار ساخته شود. تکنیکهای قابل قبولی که ممکن است برای دستیابی به گچ پای مورد استفاده در تولید کفی استفاده شوند، گچگیری دستی (گچ و یا گچگیری تا ساق پا، گچگیری فوم باکس، گچگیری با موم، و قالب گیری مستقیم پا با مواد خام)، دیجیتال سازی تماسی و اسکن لیزر نوری میباشند.
گچ فیزیکی سه بعدی شامل گچگیری برای کفش راحتی (گچ پاریس، وکس قالبگیری پا، جوراب گچگیری) به صورت زیر انجام می شود:
گچگیری فوم باکس با تحمل نیم وزن به صورت زیر انجام میگردد.
قالبگیری مستقیم پا با مواد خام به صورت زیر است.
(توجه داشته باشید که: محصولات پیش ساخته که در آن یک وسیله بدون نسخه حرارت داده میشوند و بر روی گچ فیزیکی قالببندی میشود یا وسیلههایی که در آنها گچ با یک محصول پیش ساخته فیت میشود، سفارشی به حساب نمیآیند.)
اسکن دیجیتالی سه بعدی شامل لیزر یا اسکن اپتیکی و دیجیتال سازی تماسی است و به صورت زیر انجام میشود.
اگر از تکنولوژی دیجیتال در تهیه کفیهای سفارشی پا استفاده شود، لیزر یا سیستم اسکن کف پا باید توسط نقاطی که مستقیما از خود پا یا از یک مدل مستقیم پا، مانند جوراب گچی یا قالب فومی خوانده میشود، یک تصویر سه بعدی از پا ایجاد کنند. تکنولوژی اسکن نباید از الگوریتمهای کامپیوتری، برون یابی و یا تفسیر برای محاسبه اشکال و خطوط از خواندن فشار دو بعدی، مهر جوهری، عکسهای تک منظر یا هر روش دو بعدی دیگر استفاده کنند. به منظور گرفتن مدل سه بعدی پای انسان، سه روش اصلی قابل قبول دیجیتال یا اسکنر سه بعدی (در حال حاضر) وجود دارد:
روشهای غیر قابل قبول که از محاسبات دیجیتالی یا دستی برای محاسبه شکل پا استفاده میکنند، شامل پدوگرافها، تشکهای حساس به فشار و فوتوگرامتری میباشند. این روشها، شکل پا را مستقیما نمیگیرند و به تفسیرهای انسانی یا دیجیتالی نیاز دارند.
مشکلی نیست. از یک اسکن کف پا دیجیتالی، میتوان بیش از یک جفت کفی مناسب پای شما تولید کرد. در حقیقت، بسیاری از افراد عقیده دارند که بهتر است دو جفت کفی داشته باشند، یک جفت برای قرار دادن در کفش ورزشی و یک جفت دوم برای فیت کردن صندلها یا کفشهای مجلسی.
طول عمر کفی طبی شما به نوع کفی و فعالیت شما بستگی دارد. با این حال، به طور کلی پوسته کفی معمولا بین دو تا چهار سال دوام دارد. بخش بالایی (پوشش) کفی در اثر فشار و عرق کردن در معرض بیشترین آسیب قرار دارد و ممکن است بسته به نوع استفاده، زودتر (هر 6 تا 18 ماه) نیاز به عوض شدن داشته باشد. اگر پوسته کفی در شرایط مناسبی باشد، میتوان آنها را دوباره پوشش داد، بنابراین شما میتوانید به مدت طولانیتری به استفاده از کفی خود ادامه دهید. هنگامی که از کفی طبی استفاده میکنید، بررسیهای سالانه توسط متخصص پا توصیه میشود تا اطمینان حاصل شود که کفی طبی شما به خوبی عمل میکند.